11 LISTOPADA 102 ROCZNICA ODZYSKANIA NIEPODLEGŁOŚCI - Bursa Szkolna Nr 1 w Łomży

11 LISTOPADA 102 ROCZNICA ODZYSKANIA NIEPODLEGŁOŚCI

„…Ojczyzno ma
Tyle razy we krwi skąpana…”
Ks. Karol Dąbrowski

    Z mapy Europy Polska zniknęła w 1795 roku, gdy Rosja, Prusy i Austria dokonały III rozbioru. Mimo trwającego ponad sto lat zaborczego ucisku, krwawo stłumionych powstań narodowych, represji politycznych, zsyłek na Syberię, nasilającej się polityki rusyfikacji i germanizacji, Polacy żyli nieugiętą wiarą w odzyskanie niepodległości. Na różne sposoby elity starały się zaszczepić wśród chłopów i robotników świadomość narodową, rozwijając różne formy samokształcenia i broniąc języka polskiego.
    I wojna światowa 1914 roku odmieniła bieg wydarzeń, zachwiawszy potęgę carskiej Rosji, Niemiec i Austro-Węgier. Historyczne przesilenie nastąpiło 10 listopada 1918 roku, kiedy to zwolniony przez Niemców z więzienia w Magdeburgu przybył do Warszawy komendant Legionów Polskich Józef Piłsudski. Następnego dnia na żądanie wszystkich partii politycznych Rada Regencyjna będąca zalążkiem władzy państwowej, zdecydowała przeka-zać Józefowi Piłsudskiemu władzę wojskową i naczelne dowództwo podległych jej wojsk polskich, a trzy dni później także władzę cywilną zwracając się z prośbą o utworzenie rządu narodowego. Tak  więc upragniona wolność stawała się jawą.
    W okresie międzywojennym toczono ostre spory, które z wydarzeń jesieni 1918 roku należy uznać za symboliczny moment odzyskania przez Polskę niepodległości. Ostatecznie Sejm II Rzeczypospolitej w roku 1937 ustanowił 11 Listopada Świętem Narodowym.
    Wybuch II wojny światowej okupacja hitlerowska 1939-1945 przekreśliła nadanie ciągłości tym obchodom. W roku 1945 władze komunistyczne świętem państwowym uczyniły 22 lipca, starając się wymazać z pamięci Polaków składanie hołdu tym, którzy po 123 latach niewoli przywrócili Ojczyźnie wolność.
Obchody Narodowego Święta Niepodległości 11 listopada przywrócono dopiero ustawą Sejmu w lutym 1989 roku, podczas obrad okrągłego stołu.

    Odtąd polskie święto narodowe czczone jest co roku nie tylko w Polsce, ale wszędzie tam, gdzie mieszkają Polacy.
    Naszym obowiązkiem jest pamiętać o naszych Przodkach, którzy bezgranicznie oddani Polsce, zapłacili ogromną cenę za pragnienie wolności i wierności polskiej tradycji i warto-ściom kultywowanym przez pokolenia Polaków.
     Należy pamiętać, że wszystko, co wiekopomne w Ojczyźnie naszej zaczynało się od modlitwy. Władysław Bełza w 1900 roku, wydając „Katechizm polskiego dziecka”

podniósł polską tożsamość narodową do rangi religijnej. Również Zofia Kossak pisząc „Dekalog Polaka” w czasach okupacji niemieckiej, podobnie postrzegała polski patriotyzm. Naród polski, naród wierzący, zawsze w dramatycznych dziejach wzywał Boga.

    Gdy wojska bolszewickie zbliżały się w 1920 roku do Warszawy, do modlitwy za Polskę cały świat chrześcijański wzywał papież Benedykt XV. Na intencję zagrożonej Ojczyzny urządzano procesje błagalne o miłosierdzie Boże i pomoc dla polskiego oręża.
    Uczestnik Bitwy Warszawskiej ks. Stanisław Tworkowski tamte dramatyczne wyda-rzenia podsumował następująco: „Cud nad Wisłą, to dzieło Bożej Opatrzności, w które swój wysiłek włączył mój naród, naród wierzący, naród wzywający Boga, miłujący Go... To była walka w imię Jezusa Chrystusa, w imię Krzyża Świętego. I „raczył Pan wrócić Ojczyznę wolną”.

    Wieszcz narodowy Adam Mickiewicz pouczał „Tylko pod tym krzyżem, tylko pod tym znakiem Polska jest Polską, a Polak Polakiem”.

Opracowała: Urszula Przesław

Zapraszam do obejrzenia wspomnień z uroczystości patriotycznych i Miejsc Pamięci Narodowej.

cofnij